تأثیر آموزش مبتنی بر فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات در ارتقای کیفیت آموزش

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات در ارتقای کیفیت آموزش انجام شده است. در این پژوهش از روش تحقیق پس‌رویدادی( علّی مقایسه‌ای) استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل فراگیرندگان ورودی سال 1389 دوره کارشناسی‌ ارشد(آموزش الکترونیکی و  آموزش کلاس محور) دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران می باشد. تعداد جامعه آماری250 نفر در آموزش فاوا محور و110 نفر در آموزش کلاس محور می باشد. حجم نمونه به ترتیب  104 نفر در گروه فاوا محور و 100 نفر در گروه کلاس محور بوده و از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. گردآوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بوده و روایی محتوایی آن با نظر استادان راهنما و مشاور تأیید گردیده و پایایی پژوهش از روش آلفای کرونباخ 89/0 محاسبه شده است. برای توصیف داده‌ها از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه‌ها از آزمونt  مستقل برای بررسی معناداری تفاوت میانگین‌های بدست آمده استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که فرضیه‌ی پژوهش با درجه اطمینان 95% تأیید شده‌ است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، رضایت نسبی در خصوص شاخص‌های مؤثر در ارتقای کیفیت آموزش در کشور از طریق به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات وجود دارد، لیکن رضایت کامل فراگیرندگان در این خصوص جلب نشده ‌است. همچنین یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، شاخصهای فراهم آوردن دسترسی 24 ساعته به منابع آموزشی الکترونیکی و همچنین فراهم آوردن زمان بیشتر برای مطالعه به واسطه عدم کاهش اتلاف زمانی حضور در کلاس‌های سنتی، رفت وآمد به دانشگاه و ترافیک بیشترین تأثیر را در ارتقای کیفیت آموزش در کشور دارند.